บทที่ 5 ตอนที่5.คำถามที่ไม่อยากตอบ
"แอ้จะหมั้นเหรอครับ"ชายหนุ่มเอ่ยถามทันทีหลังจากผู้ใหญ่ทั้งสองออกไป ส่งผลให้ดวงตากลมโตสลดลงเล็กน้อย "แอ้รักพี่พุฒิค่ะ แอ้อยากหมั้น"เพราะเห็นคนตรงหน้าเป็นพี่ชายหญิงสาวจึงไม่ปิดบังความรู้สึก คนฟังได้แต่ถอนใจชัดเจนในคำตอบรอบที่ร้อยที่สาวสวยบอกกับเขา แต่คงเป็นเขาเองที่ชอบหลอกตัวเอง "ครับ…จนป่านนี้แอ้ก็ไม่รักพี่สักที" "พี่หนึ่งคะ!"เสียงหวานเอ่ยขัดก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดต่อ "ใครบอกว่าแอ้ไม่รักพี่หนึ่งคะ แอ้รักพี่หนึ่งมากรักพี่หนึ่งเหมือนพี่ชายแท้ๆของแอ้"สาวสวยเอ่ยความรู้สึกของตัวเองเป็นครั้งที่ร้อยเช่นกัน "โอเค…พี่ได้ยินชัดเเล้วครับ"ชายหนุ่มรีบพูดเมื่อบรรยากาศเริ่มจะเครียดเพราะคนสวยเริ่มตาแดง "พี่หนึ่งอย่าพูดแบบนี้อีกนะคะ แอ้ไม่อยากเสียพี่ชายคนนี้ไป อยู่กับแอ้แบบนี้นานๆนะคะ"พูดพร้อมกับเอนหัวทุยสวยซบลงบนไหล่กว้างเพื่อเอาใจเหมือนลูกแมวประจบเจ้าของ หัวใจของธรรศธรอ่อนลงทันทีที่สาวน้อยของเขาทำแบบนี้ นี่ใช่ไหมวีธีที่พิมพ์มาดาดึงหัวใจของเขาไว้ โดยที่สาวเจ้าแทบไม่ต้องทำอะไรเลย "แล้วจะหมั้นเมื่อไรครับ หมั้นแล้วแต่งเลยหรือเปล่า"ธรรศธรยังคงถามต่อ "จริงๆแอ้ก็อยากจะหมั้นแล้วแต่งเลยค่ะ ติดที่พี่พุฒิยัง ไม่พร้อม"พิมพ์มาดาตอบแววตาที่สุกใสเมื่อสักครู่สลดลงเล็กน้อย "พี่หนึ่งทราบไหมคะว่าเรื่องหมั้น คงมีแต่แอ้คนเดียวที่อยากให้มันเกิดขึ้น"ในสายตาของหญิงสาวธรรศธรคือพี่ชาย ของเธอ เมื่อได้ระบายเธอก็ไม่อยากจะปิดบัง "พี่พุฒิไม่รักแอ้เลยค่ะ พี่พุฒิไม่อยากหมั้น"หญิงสาวหยุดคำพูดไว้แค่นั้นพร้อมกับปล่อยน้ำตาไหลลงอาบแก้มนวล ธรรศธรเองก็ตกใจที่เห็นพิมพ์มาดามีอาการแบบนี้ ฝ่ามือใหญ่เอื้อมไปกุมมือเรียวบีบเบาๆเพื่อเป็นการปลอบใจ "แอ้…ไม่เอาครับ มีอะไรเล่าให้พี่ฟังนะระบายออกมา"ชายหนุ่มเอ่ยปลอบใจ "คงเป็นเวรกรรมของแอ้ค่ะ เพราะแอ้ไม่รักพี่หนึ่ง คนที่แอ้รักถึงไม่รักแอ้เลย"หญิงสาวระเบิดความอัดอั้นที่ต้องทนเก็บไว้ออกมามา "ในขณะที่พี่หนึ่งรักแอ้ทำทุกอย่างให้แอ้ อยากให้แอ้มีความสุข แต่แอ้…แอ้กลับไปรักคนอื่น ทำเพื่อคนอื่น จนมองไม่เห็นความรักของพี่หนึ่ง ทำไมคะพี่หนึ่ง ทำไมพี่หนึ่งถึงยังรักแอ้อยู่ ทำไมพี่หนึ่งไม่ทิ้งแอ้ไปมีคนอื่นคะ "หญิงสาวพรั่งพรูความรู้สึกพร้อมน้ำตาที่ไหลลงมาอาบแก้ม นั่นสินะทำไมเขาถึงไม่รักคนอื่น ทำไมเขาถึงต้องทน ต้องรักเธอคนเดียว ธรรศธรก็หาคำตอบให้ตัวเองไม่เจอเช่นกัน "ไม่เอาครับแอ้ ทำไมแอ้คิดแบบนี้ครับ พี่รักแอ้ก็คือรัก มันคือความรู้สึกของพี่ ถึงแอ้จะไม่รักพี่ แต่นั่นพี่ก็ยังเต็มใจที่จะรักแอ้ต่อไป แอ้ไม่ผิดนี่ครับ" "พี่หนึ่ง…"หญิงสาวสะอื้นพร้อมกับกอดชายหนุ่มแน่นขึ้นกว่าเดิม ใบหน้าสวยซบลงบนอกกว้าง อกที่ให้ความอบอุ่นและปลอดภัยเสมอที่ได้ซุกซบ "อย่าคิดมากนะครับ พี่ยังอยู่ตรงนี้พี่จะไม่ไปไหน จะรักแอ้คนนี้ตลอดไป"บอกพร้อมกับดันร่างบางออกจากอกเบาๆ สองมือประคองใบหน้าสวย ปลายนิ้วเรียวปาดหยดน้ำตาออกจากแก้มนวลอย่างเบามือ "พี่พุฒิเขาบอกจะไม่หมั้น เขามีแฟนอยู่แล้ว เขาสองคนรักกันตั้งแต่อยู่อเมริกา เขาจะแต่งงานกันค่ะเขาไม่รักแอ้…"คำพูดของพิมพ์มาดาค้างไว้แค่นั้น เมื่อเจ้าตัวนึกอะไรบางอย่างได้ "แอ้นี่แย่จังค่ะ พูดอะไรให้พี่หนึ่งฟังก็ไม่รู้"ยิ้มทั้งน้ำตา เมื่อหันมามองหน้าชายหนุ่ม "แอ้ว่าคุณพุฒิมีแฟน และกำลังจะแต่งงานกัน แล้วทำไมเขายังมาทำให้แอ้เสียใจอีก ทำไมเขาถึงปล่อยให้มีข่าวหมั้น ทำแบบนี้แอ้เสียหายนะ"บอกพร้อมกับสบตาคู่สวยที่พยายามหลบสายตา แน่นอนถ้าธรรศธรรู้ว่าพุฒิพัฒน์ปล่อยให้เธอเสียชื่อเสียง คนที่รักเธอมากอย่างเขาต้องไม่ปล่อยพุฒิพัฒน์ไว้แน่ และเธอก็ไม่อยากให้พุฒิพัฒน์ปะทะกับธรรศธร หญิงสาวรู้ถึงอารมณ์ยามโกรธของธรรศธรเป็นอย่างดี "ช่างเถอะค่ะพี่หนึ่งอย่าใส่ใจเลย แอ้ว่าเราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันดีกว่า แอ้ปลูกกุหลาบไว้หลายต้นกำลังออกดอกสวยไปดูกันนะคะ"พูดจบก็ฉุดรั้งร่างสูงให้ลุกขึ้นเดินตามไปเหมือนจะทำให้สิ่งที่พูดค้างไว้จบลงเพียงแค่นั้น สำหรับธรรศธรแล้วเรื่องของพุฒิพัฒน์กับคนรักยังติดอยู่ในหัว เมื่อมีแฟนอยู่แล้วจนถึงขั้นจะแต่งงานกัน แล้วมาหลอกพิมพ์มาดาทำไม พุฒิพัฒน์นายยังเป็นลูกผู้ชายอยู่หรือเปล่า แล้วคู่รักของนายล่ะยังมีสมองอยู่ไหม ถึงได้ยอมให้มีเรื่องหมั้นบ้าๆนี่เกิดขึ้น คำถามผุดขึ้นในหัวชายหนุ่มมากมาย แต่ที่ติดค้างอยู่ในใจก็คือคู่รักของพุฒิพัฒน์เป็นใคร และถ้าถึงขนาดจะแต่งงานกันคงรักกันมากสินะ รักกันมากเท่าที่เค้ารักพิมพ์มาดาหรือเปล่า ภาพสาวน้อยที่มีหยดน้ำตาไหลรินยามที่พูดถึง ชายคนรักมีคนอื่น ทำไมมันติดอยู่ในหัวใจเขาขนาดนี้ นี่ใช่ไหมที่เขาเรียกว่าความรักไม่จำเป็นต้องมีเหตุผลเสมอไปหรอกจริงไหม หลังจากรับประทานอาหารเย็นที่บ้านพิมพ์มาดา และนั่งพูดคุยกับหญิงสาวต่ออีกพัก ธรรศธรก็ขอตัวกลับโดยมีหญิงสาวเดินมาส่งที่รถเหมือนทุกๆครั้ง แต่ครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนๆเพราะธรรศธรรู้ว่าอีกไม่นานเขาคงมาที่นี่บ่อยแบบนี้อีกไม่ได้ เพราะคนที่เขารักกำลังจะแต่งงาน คงดูไม่เหมาะถ้าเขายังเข้านอกออกในที่นี่เหมือนเดิม หัวใจปวดหนึบคงต้องทำใจยอมรับแล้วใช่ไหมชายหนุ่มถามตัวเอง "พี่หนึ่ง!...พี่หนึ่งคะ"เสียงเรียกของหญิงสาวทำให้ธรรศธรรู้สึกตัว พร้อมกับส่งยิ้มบางๆกลับไปให้เธอ "แอ้เรียกตั้งนานใจลอยไปไหนคะ"หญิงสาวเอ่ยล้อพร้อมกับยื่นหน้าหวานมาใกล้ๆ "มีเรื่องให้คิดนิดหน่อยนะ" "เรื่องงานหรือเปล่าค่ะ วันนี้ดูพี่หนึ่งแปลกๆ"หญิงสาวยังคงชวนคุยต่อระหว่างเดินมาที่รถ "แอ้ครับ"ชายหนุ่มเอ่ยเรียกพร้อมกับเอื้อมมือไปกุมมือเรียวเล็ก ร่างบางชะงักเล็กน้อย "ต่อไปพี่คงมาหาแอ้แบบนี้ไม่ได้อีก พี่คงคิดถึงแอ้แย่เลย "บอกพร้อมกับกระชับมือที่กุมมือบางแน่นขึ้น "อะไรกันคะ ทำไมจะมาไม่ได้แอ้ก็ยังเหมือนเดิม"พิมพ์มาดาถามกลับด้วยอาการงุนงง คำว่าเหมือนเดิมของหญิงสาว ก็คงเป็นคำตอบที่ว่าเธอไม่เคยมีใจให้เขาเหมือนเดิมสินะ "แอ้กำลังจะแต่งงานถ้าพี่ยังมาหาแอ้แบบนี้ ไม่กลัวว่าที่สามีจะคิดมากเหรอครับ ต่อไปพี่คงนานๆมาที"ธรรศธรตอบพร้อมกับจ้องลึกลงไปในดวงตาคู่สวย "แอ้ครับ…พี่ขอกอดแอ้ได้ไหม"ไม่รอให้หญิงสาวเอ่ยอนุญาต ธรรศธรดึงร่างพิมพ์มาดาเข้ามาแนบอก อ้อมแขนแข็งแรงกอดรัดร่างหญิงสาวให้จมไปกับอกแกร่ง จมูกโด่งฝังลงบนกลุ่มผมนุ่มสลวย สูดดมกลิ่นหอมเอาไว้เต็มอก นี่คงเป็นกอดครั้งสุดท้ายแล้วสินะ พิมพ์มาดาเองก็งงกับการกระทำของ ชายหนุ่ม หญิงสาวตกใจเเละมีอาการเกร็งในตอนแรก แต่เมื่อได้สติ ร่างบางก็สอดแขนเรียวโอบรอบเอวสอบ พร้อมกับแนบใบหน้าสวยลงกับอกแกร่ง สองร่างยืนกอดกันอยู่แบบนั้น ธรรศธรกอดเพื่อจะจดจำพิมพ์มาดาเป็นครั้งสุดท้าย นี่ใช่ไหมนะที่เค้าเรียกว่า ‘กอดฉันสักครั้งก่อนลา’
